Sana bu mektubu…

 

Sana bu mektubu Pasifikte arkasına derin çizikler atarak ilerleyen bir yük gemisinin güvertesinden yazıyorum oğlum. Bugün iyi değilim. Seyrekleşen anksiyete ataklarımın sonuncusunu öğleye yakın bir vakitte yaşadım. O sırada kardeşime ve bir arkadaşıma da mektup yazdım. Her şeyin geçip gideceğini, geçeceğini, arkasında ak köpükler bırakıp giden geminin limanlara ulaşacağını biliyorum. Biteceği günü bekliyorum. O gün geldiğinde, suları köpürten bu gemiden indiğimde, yemyeşil çayırları yalın ayak yürüyerek yanına geleceğimi de biliyorum. Sen de bil bunu! O gün Aysel, yüreğimle kırmızı bir top gibi oynayabileceğiz. Sağ kalan dostlarımız olacak etrafımızda. Bir piknik halısına uzanıp masmavi bir göğün altında yaralarımızı saracağız. Ama şimdi çayırları yürüyeceğimiz güne kadar… beni affedin! Beni affedin. Aysel, şimdi uyumak istiyorum.