Mahremen

Kanımın mahremen kokusunu gördüm Aysel

Bundan öte kırmızı başka hudut. 

Bekle bak, dinle. 

Öyle bir kokuydu ki iki yamacından sarkan bir pencere perdesi, kaygan.

Sürülmüş tarlaların acı ve bereketi. 

 

Kanımın en kırmızı rengini böldüm Aysel.

Ben belki bitmiştir, sanıyordum.

Bundan berisi başak, kırmızısı şafak. 

Gör bak, savur ve savun.

Öyle bir renk ki utanmaz arlanmaz 

Bitmeyesice.

Bitecekse

En kuytu mabedimde mahremen kalmasın diye,

Verdim veriştirdim veresiye.

 

Kırmızının en koyu avında,

Ok atımı uzakta bir bedenim. 

Bedenim, kanlı toprak ve avlak.

Bulup buluşturduğum bir yaprak. 

O yaprak ki Aysel, anca beni örtmüyor. 

Çıplak büyüyor ağaçlar ve kanımda

Utançla akıyor süt,

Mahremen, en mahrem olanda sızıyor, 

Varlık Dergisi, Mart 2022.